[english]

Happy Valentine’s Day, lovers! Since it’s the day of love, I thought it would be nice to share my personal love story with you: how I had to kiss some frogs to finally meet my boyfriend, Vincent, and how we ‘survived’ 5 years and counting.

Puppy love
Let’s start with a little bit of history. I had my first boyfriend in kindergarten. We were best friends and since he was a boy and I was a girl we thought we had to call each other boyfriend and girlfriend. So it was all about the title, we didn’t even know what a relationship was. In 6th grade I got my next boyfriend, which again was more about the title. It was ‘cool’ to have a boyfriend, so I decided I needed a boyfriend and asked a classmate. Our ‘relationship’ lasted two years, in which we kissed (on the lips, no tongue involved) once and saw each other out of school about three times. Yes, it was very romantic.

“It was ‘cool’ to have a boyfriend, so I decided to ask a classmate.”

Testosteron driven douchebags
I met my third boyfriend when I was about fourteen years old. He was in the same class and again it was more about having a boyfriend than real love, although I did pretend to really like him. It was just so exciting to tell your friends about your amazing boyfriend, who turned out to be not so amazing. He broke up with me because I wasn’t ready for the next step. I guess he suffered from too much testosteron and doing the deed was his reason for having a relationship rather than the title. About a year later I met a boy during a vacation at one of the Ducth islands where I went with my former best friend. We decided to see each other a couple of times afterwards and tried to maintain a relationship, but the distance was too big plus my gut feeling said I wasn’t the only girl he was interested in. When I talked to him a few years later as old friends, he admitted I was right. I knew it! I couldn’t care less anymore though.

The old dirtbag
By now you must understand I thought boys were stupid and childish, while I was dreaming of something serious like in the movies. I wanted someone who could sweep my off my feet. So when I met an older guy who was a smooth talker and told me how pretty I was over and over again, I gave in. Deep in my heart I knew he was way too old and this was very wrong indeed, but I just felt so flattered and never had a boy talk to me that way. He gladly took advantage of my ignorance. We had this secret ‘relationship’ for a couple of months until I regained my wisdom and realized that a) he as well saw other girls and b) he was an old dirtbag. After this I was so done with men and felt like guys only wanted me for one reason.

“I wanted someone who could sweep me off my feet.”

My soulmate
That was until I met my amazing boyfriend, Vincent, more than five years ago. He had plans to go to America for a year to play ice hockey after he graduated high school. In order to be invited for the try outs he needed a letter of recommendation and decided to ask my uncle (who is a former professional hockey player). My father overheard this and invited Vincent to play along in their recreational team which my father and two uncles founded. This way my uncle could really see how he played. It was at a tournament when I first saw Vincent. I already heard their was a young player in my father’s team (which mostly consisted of men over their forties) and that already caught my interest. But when I saw him for the first time, you could say it was love at first sight. I thought he was so handsome! I didn’t even talk to him during the tournament, because I was too shy and he didn’t even notice me (he was too focused on the game, he told me later). A week later though I decided to send him a message through Hyves (a former Dutch version of Facebook) about seeing him at the tournament. We hit it off and started sending each other lots of messages for a couple of days and eventually we decided to go on a date. It was a big succes and immediately afterwards we became a couple. Our official date is March 30th 2010, I was 17 and he was 19. But as I said he did have plans to go to America for a year and when the day was there we both cried our eyes out. For no reason though, because he only went away for a few weeks. He intentionally screwed up his try outs so he wouldn’t make the team and could go home to be with me. Well, if that’s not love? ;)

And they lived happily after after
Now wer’re more than five years later and we experienced a lot of important life events together: we went to each other’s high school graduation parties, both applied for college, both started our own companies which turned out to be successes (and which caused my boyfriend to become a college dropout) and moved in together. We both are very ambitious and I think that’s one of the reasons why our relationship is so strong. Since we’re both entrepreneurs we understand each other when we have to work until 2 am in the morning and in the weekends and we don’t fight about it. We respect and admire each other a lot and I think that’s real love. Respect was everything my previous ‘relationships’ lagged. So I’m very thankful for having such a great man in my life and I’m 100% sure that this is the man I want to spend the rest of my life with. Cheers to many more years to come!

“We respect each other a lot and I think that’s real love.”

So I had to kiss a couple of frogs (and one big toad) before I found my prince charming, but I did! So what I want to tell you with this story is even though you might have had some bad experiences with men, there will be someone out there for you! And please don’t let people take advantage of you. You’re worth so much more!

Happy Valentine’s Day! When you read this, Vincent and I are enjoying a romantic weekend getaway in Eindhoven. ♥

xoxo,
Rowan

[dutch]

Fijne Valentijn! Aangezien het de dag van de liefde is, leek het me leuk en misschien zelfs leerzaam om mijn persoonlijk liefdesverhaal met jullie te delen: hoe ik een aantal kikkers heb moeten kussen voor ik eindelijk mijn vriend, Vincent, ontmoette en hoe we het al meer dan 5 jaar hebben ‘overleefd’.

Kalverliefde
Laten we beginnen met een stukje geschiedenis. Ik kreeg mijn eerste vriendje in de kleuterklas. We waren beste vrienden en aangezien hij een jongen was en ik een meisje, dachten we dat we elkaar vriendje en vriendinnetje hoorden te noemen. Het ging dus puur en alleen om de titel, we hadden geen flauw idee wat een relatie eigenlijk was. In groep zeven kreeg ik mijn volgende vriendje, wat wederom meer om de titel ging. Het was ‘cool’ om een vriendje te hebben, dus besloot ik dat ik ook een vriendje nodig had en vroeg een klasgenootje. Onze ‘relatie’ duurde twee jaar en gedurende die twee jaar hebben we één keer gezoend (op de lippen, zonder tong) en hebben we elkaar ongeveer drie keer buiten school gezien. Ja, het was erg romantisch.

“Het was ‘cool’ om een vriendje te hebben, dus besloot ik een klasgenootje te vragen.”

Door testosteron gedreven sukkels
Ik ontmoette mijn derde vriendje toen ik ongeveer veertien jaar oud was. Hij zat in dezelfde klas als ik en wederom ging het meer om het hebben van een vriendje dan echte liefde, ook al deed ik wel alsof ik stapelgek op ‘m was. Het was gewoon zo spannend om je vriendinnen te vertellen over je fantastische vriendje, die achteraf helemaal niet zo fantastisch bleek te zijn. Hij maakte het uit, omdat ik niet klaar was voor de volgende stap. Ik denk dat hij een beetje teveel last had van testosteron en dat de daad zijn reden was voor een relatie in plaats van de titel. Ongeveer een jaar later ontmoette ik een jongen tijdens een vakantie naar Vlieland met mijn voormalige beste vriendin. We besloten elkaar daarna nog een paar keer te zien en probeerden een relatie te onderhouden, maar de afstand was te groot en mijn onderbuikgevoel gaf aan dat ik niet het enige meisje was in wie hij geïnteresseerd was. Toen ik hem een paar jaar later sprak als oude vrienden, gaf hij toe dat ik gelijk had. Ik wist het! Het kon me echter niets meer schelen.

De oude viespeuk
Inmiddels begrijp je waarschijnlijk wel dat ik jongens maar stom en kinderachtig vond en dat ik droomde van iets serieus zoals in de films. Ik wilde iemand die mij helemaal omver zou blazen. Dus toen ik een oudere jongen/man ontmoette met een hele vlotte babbel die me keer op keer vertelde hoe mooi ik was, gaf ik me over. Diep in mijn hart wist ik dat hij veel te oud was en dat dit inderdaad heel fout was, maar ik voelde me zo gevleid en had nog nooit een jongen zo tegen me horen praten. Hij maakte graag gebruik van mijn onwetendheid. We hadden een aantal maanden een geheime ‘relatie’ totdat ik mijn wijsheid terugkreeg en realiseerde dat hij a) ook andere meisjes zag en b) een oude viespeuk was. Hierna was ik helemaal klaar met mannen en had ik het gevoel dat ze me maar voor één reden wilden.

“Ik wilde iemand die mij helemaal omver zou blazen.”

Mijn soulmate
Dat veranderde toen ik meer dan vijf jaar geleden mijn fantastische vriend, Vincent, ontmoette. Hij had plannen om een jaar naar Amerika te gaan om daar ijshockey te gaan spelen nadat hij zijn HAVO-diploma had gehaald. Om uitgenodigd te worden voor de try outs had hij een aanbevelingsbrief nodig en hij besloot mijn oom (die een ex professioneel ijshockeyer is) te vragen. Mijn vader kreeg hier lucht van en vroeg Vincent om mee te spelen in hun recreatieteam die mijn vader en twee ooms hadden opgericht. So kon mijn oom echt goed zien hoe hij speelde. Het was tijdens een toernooi dat ik Vincent voor het eerst zag. Ik hoorde al dat er een jongere speler in mijn vaders team (die voornamelijk uit veertigplussers bestond) speelde en dat had mijn interesse al gewekt. Maar toen ik hem voor het eerst zag, kon je zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was. Ik vond ‘m zo knap! Ik heb geen woord tegen hem gezegd tijdens het toernooi, omdat ik te verlegen was en hij zag me niet eens (hij was teveel gefocust op de wedstrijd, zo vertelde hij me later). Een week later besloot ik hem een berichtje te sturen via Hyves (de voorloper van Facebook, voor de piepjonge lezers) over dat ik hem zag tijdens het toernooi. De vonken sprongen over en we stuurden elkaar de daaropvolgende dagen een heleboel berichtjes over een weer. Uiteindelijk besloten we op date te gaan en het was een groot succes, gelijk daarna waren we een koppel. Onze officiële datum is 30 maart 2010, ik was 17 en hij was 19. Maar zoals ik zei had hij wel plannen om een jaar naar Amerika te gaan en toen de dag was gekomen konden we beiden niet stoppen met halen. Zonder reden bleek later, want hij bleef maar een paar weken weg. Hij heeft zijn try outs expres verpest, zodat hij niet bij het team kwam en naar huis kon om met mij te zijn. Als dat geen liefde is? ;)

En ze leefden nog lang en gelukkig
Inmiddels is het meer dan vijf jaar later en hebben we samen een hoop belangrijke levensgebeurtenissen meegemaakt: we gingen naar elkaars diploma-uitreiking, schreven ons beiden in voor het hbo, startten beiden ons eigen bedrijf welke succesvol bleken (en wat ervoor zorgde dat Vincent stopte met zijn opleiding) en gingen samenwonen. We zijn beiden erg ambitieus en ik denk dat dat één van de redenen is dat onze relatie zo sterk is. Aangezien we beiden ondernemers zijn begrijpen we elkaar als we tot 2 uur ‘s ochtends en in de weekenden door moeten werken en maken we daar geen ruzie over. We respecteren en bewonderen elkaar enorm en ik denk dat dat echte liefde is. Respect is precies wat ontbrak in mijn vorige ‘relaties’. Dus ik ben erg dankbaar voor het hebben van zo’n fantastische man in mijn leven en ik ben er 100% zeker van dat dit de man is waarmee ik de rest van mijn leven wil spenderen. Proost op nog vele jaren!

“We respecteren elkaar enorm en ik denk dat dat echte liefde is.”

Dus ik heb een aantal kikkers (en één vieze vette pad) moeten kussen voor ik mijn prins op het witte paard heb gevonden, maar het is me gelukt! Wat ik jullie wil vertellen met dit verhaal is dat ook al heb je nog zoveel slechte ervaringen met mannen, er is heus wel iemand voor jou! En laat je alsjeblieft niet door mensen gebruiken. Je bent zoveel meer waard dan dat!

Fijne Valentijn! Als je dit leest zitten Vincent en ik in Eindhoven voor een romantisch weekendje weg. ♥

xoxo,
Rowan